The Pop Group uit Bristol was 35 geleden een van de spannendste post-punkbands. Funk, dub, punk en free-jazz werden gecombineerd door de band rond zanger Mark Stewart, met vaak echt angstaanjagende muziek als resultaat, denk maar aan de songs We Are Time en We Are All Prostitutes. Deze sound beïnvloedde onder meer Nick Cave, Happy Mondays, the Rapture en Nine Inch Nails. Na enkele straffe platen viel de band uit elkaar. De leden bleven echter muziek maken en nu, 35 jaar na For How Much Longer Do We Tolerate Mass Murder, is er de nieuwe plaat Citizen Zombie.

Stewart krijst met eenzelfde beangstigende, soms hysterisch razende stem als vroeger; het is hem en zijn band duidelijk nog altijd menens. Funk en jazz zijn wat naar de achtergrond gedrongen, maar nog steeds klinken ze oprecht getergd. Verrassend genoeg werd het album opgenomen met popproducer Paul Epworth (Adèle, Primal Scream, Florence & The Machine) en lijkt het alsof The Pop Group onderdeel is geworden van het systeem waar het zich altijd tegen heeft afgezet. Maar vergis u niet, The Pop Group is een ware wolf in schaapskleren die Netwerk terugkatapulteert naar het Smurfpunx-tijdperk.

The Guardian
The Pop Group review – a timely reminder of how rock used to revolt ****

Fluwelen Koord is Vedran Kopljar, Jan Gordts, Ken Verhoeven en Bauke Noppen. Vocals, laptop, elektrische gitaar en synth. Decadentie, erotiek, onrijpheid en afbakening.

Falling Man begon als trio, met leden uit de legendarische Gentse undergroundband Capt. Moon. Paul Van De Velde (gitaar), Lode Sileghem (gitaar) en Sven De Potter (drums) gingen op zoek naar een frontman en vonden Louwyck. Geen zanger zoals u en ik die op het netvlies hebben, maar een vocalist in de jas van een grootstadssjamaan.

Crossing the Bridge, een hedendaagse kijk op het rijke muzikale verleden van Netwerk. In deze reeks wordt gezocht naar een gepimpte variant van de punk-spirit die Netwerk in de jaren ’80 en ’90 teisterde.