Bianca Baldi beeldt ‘geleende’ en verloren verhalen uit in installaties die bestaan uit foto’s, films, tekst en publicaties. De stilistische handeling speelt een belangrijke rol in het oeuvre: in een ‘doen alsof’ vindt de kunstenaar aansluiting bij de geschiedenis van de narratieve film, de studiofotografie en het trompe l’oeil-effect. In haar video-installaties komen verhalende principes en verborgen machtsstructuren aan de oppervlakte. Ze maken duidelijk hoe politieke, economische en culturele invloeden ingrijpen op elkaar.

Play-White verzamelt onder het personage Clare literaire elementen die onder het stereotype van de ‘Tragic Mulatta’ vallen. Deze figuur is getekend door intens verdriet omdat ze niet aanvaard wordt door beide gemeenschappen. Een voorbeeld is Clare Kendry uit de roman Passing van Nella Larsen. Het verhaal, geschreven in de jaren twintig, portretteert Clare Kendry in Harlem New York die als blanke vrouw door het leven probeert te gaan met een serie dramatische gebeurtenissen als gevolg.

Centraal in de film staat het onderzoek naar het fenomeen versipellis – een fysische eigenschap die letterlijk vertaald vanuit het Latijn ‘hij die van huid verandert’ betekent. Zoals zeekatten bijvoorbeeld – die door de kleur van hun huid te veranderen hun vijand weten te ontkomen. In deze video-installatie is de zeekat, ook wel ‘sepia’ genoemd, zowel het van kleur veranderende schepsel dat zich niet laat vastpinnen op één kleur, als de leverancier van de kleurstof. Sepia wordt vaak gebruikt in de fotografie in de context van archivering omdat het een kleurstof is die goed bestand is tegen verouderingsprocessen. Zo helpt sepia ook om bepaalde historische verhalen aan de toekomst te presenteren.

Credits: Play-White (2019), video, 10:45’’ (looped), kleur, stereo. Courtesy Bianca Baldi. Assistent-regisseur: Romain Boniface. Camera: Bianca Baldi en Romain Boniface. Editing: Liyo Gong, Bianca Baldi en Romain Boniface. Postproductie: GVN 108. Sound design: François Boulanger. Colorist: Maxime Tellier. Gefilmd te MIO Institut Méditerranéen d’océanologie, Marseille.
Skin Talk (2019), zijde, zijdeverf, 92 x 345 cm. Courtesy Bianca Baldi.

Met de steun van Hessische Kulturstiftung.